Roots & Blues Day |
club: Loodscafé band: The Blue Chevy's |
© Rootsville 2017 |
|
|
Ook bij de JJ's in 'De Loods' te Aarschot draait het clubseizoen op zijn einde al komen ze hier Officieel zwaaien ze hier iedereen uit op woensdag 24 mei om zo de batterijen op te kunnen laden voor de festivals. Op de affiche liefst drie bands vanavond en er zit voor elk wat wils bij. Openen doet 'DC Snakebuster', dan krijgen we de Amerikaanse formatie 'The Misery Mountain Boys' om vervolgens een feestje te bouwen met de toch ietwat lokale 'Blue Chevy's'. Frank Declercq AKA 'DC Snakebuster' is een one-man-band die ik vorig jaar op 'Klakson Blues' een eerste keer aan het werk heb kunnen zien. Gewapend met enkel een bassdrum, eens nare, een slidegitaar, en een neckrack met bluesharp wil hij 'de helden' van vroeger alle eer aan doen. Niet alleen blues maar ook eigen arrangementen van 'Proud Mary' en Carl Perkins zijn 'Blue Suede Shoes' krijgen hier een nieuw jasje. Niet het Rock 'n Roots zoals 'DC Snakebuster' het zelf graag noemt waarmee hij op deze zonnige avond de bijtjes laat vliegen met Slim Harpo zijn 'I'm a King Bee'. Genoeg diversiteit in zijn nummers gaande van het 'Roadhouse' van The Doors tot de verheerlijking van 'Kansas City' van Little Willie Littlefield. Omdat Canned Heat een van de toonaangevende bands was destijds brengt hij hier vandaag hun 'Shake 'n Boogie', helaas rest er van deze iconische groep enkel nog Fito de la Parra. DC Snakebuster kan dus nog langer meegaan nu want hij is in het bezit van 'Good Mojo'. Uit het Canadese plaatsje 'Nothern Alberta' komen de volgende gaten. 'The Misery Mountain Boys' hebben in alle eerlijkheid ook een dame in Steven Gevenich en mandolinespeler Dom Golec spelen al muziek sinds hun jeugd. Kort nadat beiden verhuisden naar Edmonton in 2011 werden ze vervoegd door Lindsay Bueckert op contrabas, Sam Toms op clarinet en percussionist Eric Redekopp. Daarmee was de meteen ook de line-up van de band een feit. 'Little Smokey' is hun debuutalbum dat werd uitgebracht in 2014. Nadien volgde nog ‘Long Gone Cat Daddy’ (2015) en ‘Moon Dog And The Familiar Spirits’ (2016).
Afsluiten doen we hier vanavond in ‘De Loods’ met een band uit de buurt want deze 'Blue Chevy's' komen uit het Leuvense. In het Don Bosco instituut te Haacht is het waar in 1989 enkele lefgozers destijds de school op stelten wilden zetten met hun liefde voor vintage muziek. In 2003 brachten ze hun debuutalbum 'Motel Birdcage' uit en helaas is daar geen enkele copy meer van te krijgen. Wat ze nog wel kunnen aanbieden is hun succesvolle EP 'Turn It Back' die ze vorig jaar op de markt brachten.
Dat er een feestje zat aan te komen stond in de sterren geschreven en werd bevestigd met de opener 'Witchcraft'. Met het nummer 'Burning Heart' krijgen we een portie stomende rhythmn 'n blues op ons losgelaten met daarbij de nadrukkelijke Met een ode aan 'El Fish' krijgen we hier de 'power harp' van Kris meer dan overduidelijk te horen waarbij we ons zorgen beginnen te maken dat hij zonder adem zou komen te vallen. 'Your Love Still Haunts Me' ontaard dan weer in een heerlijk medley'ke waarbij ze met Dale Hawkins zijn 'Suzy Q' enig CCR gehalte brengen en het wordt bijna een moment van 'breathtaking' wanneer Frederick er een 'surfke' aan toe weet te voegen, waarna ze even op adem moeten komen als ze dit intermezzo besluiten met Gloria' van Van the Man. Toch nog tijd voor een ietwat rustiger nummer met de titeltrack van hun zo goed als uitverkochte EP maar na het soulvolle 'Turn It Back' wordt het terug puur rock 'n roll met Chuck Berry zijn 'Never Can Tell'...'C'est La Vie' zeker dat er hier nog mag worden mee verder gedaan om tenslotte het seizoen hier met een 'big bang' af te sluiten en gaan we hoopvol huiswaarts wetende dat deze ‘Blue Chevy’s’ in de herfst terug de studio gaan in duiken. Shake’m Blue…
more pics on |
soms nog verrassend uit de hoek. Het muzikale epos gaat hier gewoon door tijdens de zomer met de 'XL Music Corner' en het 'Free Podium'. Dus aan fun geen gebrek hier want op onze nationale feestdag staan hier zelfs de 'Gas House Gorrilas' al op de affiche.
wilde van sommige van zijn music brothers maar een eerder rustige en meer aangename benadering van heerlijke covers en zelfs Bryan Ferry zijn 'Let's Stick Together' is een lust om naar te luisteren. 
het gezelschap die meer dan haar mannetje staat tussen deze 'boys'. Ze bestaan uit Lindsay Bueckert (staande bass & backing vox), Steven Gevenich (guitar & vocals), Dom Golec (mandoline), Sam Toms (klarinet) en Eric Redekopp (drums) en ze brengen een mix van dixie, western swing en gypsy jazz.
Door in de Amerikaanse rootsmuziek soms ook een toets van reggea toe te voegen zijn ze hun eigen sound gaan creëren waarvan we hier ook vanavond een staaltje zullen gaan horen. Opener voor vanavond is het swingende ‘I Love You’, waarmee ze al iedereen naar hun hand kunnen zetten. Met nummers als het jazzy ‘Natural Thing’, ‘Cissy Strut’ en ‘Sometimes’ laten ze horen dat ze van vele muzikale markten thuis zijn. Met Django Reinhardt zijn 'Minor Swing' raken ze bij ons Belgen wel enigszins de gevoelige snaar en voor de liefhebbers ‘tout court’ hebben ze nog een portie 'Pink Panther' verborgen in een rifje. Met 'Cat On Fire' doen ze er zelfs een toets Benny Goodman bij en omdat ze toch zoveel van dieren houden gaan ze er hier uit met 'Everybody Wants To Be a Cat'. Een meer dan welgekomen verademing tijdens de zomerse temperaturen.
Na de 'Poplawsky' periode zijn hun fans en daarbij gans blues-minded België wat blij dat ze terug hebben gekozen waarmee ze ooit begonnen en dat is stomende rhythm 'n blues aangevuld met vintage rock 'n roll en dit in een bluesy jasje. Een perfecte mix van steengoede covers met uitstekend eigenwerk brengt dat elk concert van deze 'Chevy's' uiteindelijk ontaard in een heuse party. Deze 'Blues Chevy's' anno 2017 bestaat uit 8-mans formatie met Kris Bries (vocals & harp) Frederic Martello (lead guitar & backing vocals), Philippe Martello (drums), Jan Ursi (keyboards) Jean-Luc Cremens (bass), Sven Smekens (rhythm guitar) en de 'horn section' met Koen De Sloovere (baritone sax) en Kim Vandeweyer (trumpet).
inbreng van hun 'Memphis Horns'. Tijd om ook het aspect van NOLA te laten spreken met 'Sitting on a Stone' waarbij Jan de toetsen ruilt voor een onvervalst 'washboard'. Ambiance ten voeten uit.
